Colhido por alfinetes

O QUE PENSAM DE NÓS

«sons para cegos
A música da Ecléctica Ensemble é um espectáculo para invidentes, sem que por isto seja necessário auto-induzir-se alteraçons visuais ou ser cego. A ecléctica ensemble oferece um auscultador de espionage, como os dos filmes da guerra fria, para aplicar numha parede, e polos sons tentar desencriptar, descobrir, a categoria dos prazeres ou dos horrores que se vivem do outro lado.
A persoa que escuita pode sentir-se um preso da cela do lado, um vizinho de bairro industrial ou um comercial em hotel de província. Pode sentir-se o que quiger. O sentimento é livre. Do outro lado do muro tem os sons dumha festa antiga em que voam concertinas e risos infantis. Ou um alpendre escuro onde se torturam paxaros com agulhas de bordar. Ou um quarto de hotel onde apenas se escuita o cheiro de sexo, pingueiras, ranger de metal e o surdo fluir de pinturas comestíveis sobre um corpo. Ou um país alheio aonde amansam o gado com cantos guturais.
Do outro lado do muro da Ecléctica Ensemble há um paraíso em que nom estamos obrigados a participar e podemos consolar-nos a escuitar o seu balbordo desde a penumbra do quarto.»

Quico Cadaval

«Dillei foi o escenario duns Ecléctica bestias de ritmo, entregados a unha interpretación musical que loitaba contra o silencio máis puro. Eran actores e eran, contra todo, músicos. “Unha rexión do paraíso vida a menos na que cantarche algo, e que che doa”, dicía o texto… porque importaban por igual a beleza e a forza, como ten que ser.
Ecléctica era a guinda que fiaba Dillei, e da man da súa voz habitamos sons e habitamos as historias.
Ecléctica era o corazón, se latexar fose un pandeiro.»

Luzia Aldao

«Non todas as formas teñen a cualidade precisa da resaca (eclectica). Ese movemento último e completamente novidoso que se arrastra desde atrás para ir máis lonxe. 1a marea chea de mareas que se cruzan para adentro coma un golpe. (ensemble). Eu estiven alí, aquel serán, facéndome pequenísimo no canto, ou máis pequeno aínda, ou aínda diminuto ou máis aínda. Aquela foi a primeira vez:. Ano 2003 Pubis pronovis. Hai cousas que son así; simplemente acontecen e cambian dende atrás para arrastrarte. Non o sei.
Supoño que non é nada doado falar da matemática da nube cando roza.»

Estevo Creus Andrade

«Galiza era chapapote e en París revelabámonos como podiamos. Na Boule Noire (“Bola negra”, curiosa coincidencia) un puñado de escritores, artistas e ducias de galegos e franceses enchiamos de contido a fraternité e a solidarité. Ecléctica Ensemble estaban alí, e con eles descubrimos a Galiza máis colorida co humor máis negro. E alucinamos. Coma se estivesemos esnifando o fuel que o Prestige deitaba na costa galega, que tamén nublaba o sentido. As olladas destes catro animais, as súas posturas, os cantos, a sensualidade, a irreverencia…
Inda ben que non veu o cura de Saint-Germain-de-Près (galego de Chandrexa de Queixa) porque igual infartaba co número da masturbación aos ex-votos de cera.»

Olga Nogueira

«Enquanto aguardades,
Ecléctica muda a preguiça em canto percutivo.
No início foi a palavra sonora envolvida em fumo.
No início, sem pretensom, porque ao fundo sempre há sítio.
Sorteando chuvascos de aleivosa evoluçom nocturna triunfou a miragem.
I
Rever rever rever rever

  ENTE
M E N T E  

gualtraperpower in love-life pola supremacia estética
E foi a cor, e foi ritmo e voz e palavra, e foi o som e,
eclecticamente, aos tombos, queimou campos.
Porque nom rompe, racha.
Porque divide, ensambla.
O consumo imediato de regosto decadente tem data limite, esvaída mas anunciada, e há morrer de ensaio. Falta ou excesso?
Sobre cadáveres medra nova semente.
E assim deve ser.
Pola supremacia estética,
Pola vulnerabilidade do ser.»

Martázul

«Começárom os exercícios criativos de voz numa aula de Lalim. O importante era improvisar, dar passo ao acaso e olhar o que havia mais além do acantilado.
Irreverência, atrevimento, provocaçom, supremacia estética, maquilhagem, sátira, encher a música tradicional de ironia e dar-lhe voltas até fartar-se. Eclecticismo com valentia e gosto autêntico por tocar e cantar. Muito amor aos companheiros eclécticos porque “é mui duro” saber desfrutar e rir-te até fartar.
“Muitos som os que pensam que se uma fórmula funciona deve-se explorar” —as fórmulas para a química e a economia, o resto é Dadá—. »

Ugia Pedreira